ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΚΟΥΛΗ
Ο συγγραφέας Χ.Φ. Λάβκραφτ ήταν, ίσως, από τους πρώτους που έδωσαν στις ιστορίες τους έναν τόνο επιστημονικής φαντασίας. Ο Λάβκραφτ ήταν παιδί-θαύμα. Ο παππούς του τον ενθάρρυνε να διαβάζει κλασική λογοτεχνία, όπως το «Χίλιες και Μια Νύχτες», το οποίο και αποτέλεσε τη σκανδάλη που πυροδότησε τη δημιουργία του Αμπντούλ Αλχαζρέντ, ήρωα που δημιούργησε ο μικρός Λάβκραφτ σε ηλικία μόλις πέντε ετών.
Ο τρελός Αμπντούλ Αλχαζρέντ είναι και ο συγγραφέας του «Νεκρονομικόν», σύμφωνα με τον Λάβκραφτ. Βάσει της «Ιστορίας του Νεκρονομικόν» του Λάβκραφτ, ο Αλχαζρέντ, ήταν ένας τρελός ποιητής της Σαναά της Υεμένης, ο οποίος λέγεται ότι άκμασε γύρω στο 700 μ.Χ. Επισκέφτηκε τα ερείπια της Βαβυλώνας και το υπόγειο μυστικό του Μέμφις και πέρασε δέκα χρόνια μόνος του στη μεγάλη νότια έρημο της Αραβίας -το Roba El-Khaliyeh ή το «Κενό Διάστημα» των αρχαίων- την «Κόκκινη» έρημο της σύγχρονης Αραβίας, που θεωρείται ότι κατοικείται από προστατευτικά κακά πνεύματα και τέρατα του θανάτου. Για αυτήν την έρημο λέγονται πολλά παράξενα και απίστευτα θαύματα από εκείνους που προσποιούνται ότι την έχουν διασχίσει. Τα τελευταία του χρόνια ο Αλχαζρέντ έμεινε στη Δαμασκό.
Ο Αλχαζρέντ απέρριψε τη μουσουλμανική πίστη, και επέλεξε να λατρέψει τις οντότητες Γιογκ Σόθοθ και Κθούλου. Το 730 μ.Χ., ενώ ζούσε στη Δαμασκό, ο Αλχαζρέντ υποτίθεται πως έγραψε ένα βιβλίο απόλυτου κακού στα αραβικά, το «al Azif», το οποίο αργότερα θα γίνει γνωστό ως «Necronomicon». Όσοι ασχολούνταν με αυτό το βιβλίο συνήθως είχαν δυσάρεστο τέλος, και ο Αλχαζρέντ δεν αποτελεί εξαίρεση. Και πάλι σύμφωνα με την «Ιστορία» του Λάβκραφτ: για τον τελικό του θάνατο ή την εξαφάνισή του (738 μ.Χ.) λέγονται πολλά τρομερά και αντικρουόμενα πράγματα. Λέγεται από τον Ibn Khallikan (βιογράφος του 12ου αι.) ότι πάρθηκε από ένα αόρατο τέρας στο φως της ημέρας και καταβροχθίστηκε τρομερά ενώπιον μεγάλου αριθμού μαρτύρων. Για την τρέλα του, επίσης, λέγονται πολλά πράγματα. Ισχυρίστηκε ότι είδε το υπέροχο Ίριμ, ή την Πόλη των Πυλώνων, και πως βρήκε κάτω από τα ερείπια μιας συγκεκριμένης ανώνυμης πόλης της ερήμου τα συγκλονιστικά χρονικά και μυστικά μιας φυλής παλαιότερης από την ανθρωπότητα. Ο Αλχαζρέντ έχει χαρακτηριστεί και ως ένας απλός μουσουλμάνος, που λάτρευε άγνωστες οντότητες τις οποίες ο ίδιος ονόμαζε Γιογκ Σόθοθ και Κθούλου.
Το «Νεκρονομικόν», από την άλλη, ήταν ένα βιβλίο το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στο διήγημα του Λάβκραφτ «Το Κυνηγόσκυλο», το οποίο είχε αρχικά γραφτεί το 1922, αν και ο υποτιθέμενος συγγραφέας του βιβλίου, ο τρελός Αμπντούλ Αλχαζρέντ είχε πρωτοαναφερθεί ένα χρόνο νωρίτερα στο «Η Ανώνυμη Πόλη». Το «Βιβλίο» απεικονίζεται συνήθως ως δερματόδετο με δέρμα διαφόρων τύπων και κρατημένο με μεταλλικά κλιπ. Ο Λάβκραφτ θέλησε κάποια στιγμή να γράψει ο ίδιος το Νεκρονομικόν. Σκέφτηκε ότι θα ήταν πολύ διασκεδαστικό να δημιουργήσει ολόκληρο το φάσμα ενός αρχαίου κειμένου που θα έδινε αληθοφάνεια στη μυθολογία του. Το θεώρησε, ωστόσο, ως πολύ μεγάλη πρόκληση και στράφηκε στην ιδέα να δημιουργήσει μια συνοπτική έκδοση του «Βιβλίου», η οποία δεν θα περιείχε τα κομμάτια που θα οδηγούσαν τον αναγνώστη στην τρέλα. Μετά τον θάνατο του Λάβκραφτ, ο οποίος δεν είχε επαρκή αναγνώριση όσο βρισκόταν εν ζωή, κυκλοφόρησαν πολλά βιβλία που τιτλοφορήθηκαν «Νεκρονομικόν», μα κανένα από αυτά δεν αναγνωρίστηκε ως αυθεντικό.
Ο Λάβκραφτ παρέμεινε προσεκτικός ώστε να δημιουργήσει μια αίσθηση αληθοφάνειας σχετικά με το «Νεκρονομικόν» σε όλους του υπόλοιπους τομείς της μυθολογίας του. Αναφερόταν στο «Βιβλίο» πολλές φορές, συχνά στην ίδια παράγραφο, που περιελάμβανε αναφορές σε αυθεντικά βιβλία σχετικά με τον αποκρυφισμό, όπως το «The Book of Dzyan» και «Polygraphia», κάτι που φαίνεται να πέτυχε, καθώς τα έργα του μαγεύουν τους αναγνώστες μέχρι και σήμερα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΝΕΚΡΟΝΟΜΙΚΟΝ l & ll