Όταν ακούμε τον όρο «αλχημεία», ο νους μας πηγαίνει στους αλχημιστές του δυτικού Μεσαίωνα οι οποίοι προσπαθούσαν να μεταστοιχειώσουν την ύλη, δηλαδή να αλλάξουν τις ιδιότητες των χημικών στοιχείων και έτσι να παρασκευάσουν, για παράδειγμα, πολύτιμα μέταλλα χρησιμοποιώντας ευτελή μέταλλα (π.χ. να μετατρέψουν τον σίδηρο σε χρυσό). Μεγάλος στόχος των αλχημιστών ήταν η παρασκευή της φιλοσοφικής λίθου, μιας ουσίας η οποία είχε τη δύναμη να μεταστοιχειώνει την ύλη και να χαρίζει την αθανασία σε όποιον την κατείχε. Πέρα, όμως, από αυτόν τον μέγιστο στόχο, ασχολούνταν και με πιο καθημερινές και πρακτικές ανάγκες, όπως την παρασκευή θεραπευτικών σκευασμάτων/φαρμάκων, μελετούσαν τις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος και γενικά τη λειτουργία της φύσης.
Ιστορικά, η αλχημεία του Μεσαίωνα είναι μόνο ένα βήμα πίσω από την επιστήμη της σύγχρονης εποχής. Η αλχημική πρακτική, στην πραγματικότητα, έχει ιστορία χιλιάδων ετών. Χειρόγραφα πρακτικής αλχημείας έχουν βρεθεί στην Αίγυπτο και στην Κίνα τα οποία χρονολογούνται έως και 5000 έτη π.Χ. Επίσης, σπουδαία αλχημιστική παράδοση φαίνεται να υπήρχε στην Ινδία, στην Αραβία και στην Ελλάδα.
Αυτό που ίσως πολλοί δεν γνωρίζουμε είναι η πνευματική υπόσταση όλων αυτών των διεργασιών. Μέσα στους μυστήριους συμβολισμούς που χρησιμοποιούσαν οι αλχημιστές, έκρυβαν τη γνώση για τη μεταστοιχείωση της ύλης σε πνεύμα. Έκρυβαν την εξύψωση του ανθρώπου σε ένα αγνό πνευματικό ον. Η φιλοσοφική λίθος δεν ήταν απλά μια θαυματουργή ουσία. Ήταν ένα ολόκληρο πνευματικό μονοπάτι προς τη θέωση. Συγκεκριμένα, η κινεζική αλχημεία χρησιμοποιεί τη θεωρία των Πέντε Μεγάλων Στοιχείων (γη, νερό, ξύλο, μέταλλο και φωτιά) για να εξηγήσει όλη την κοσμογονία, τη λειτουργία της φύσης και του σύμπαντος, καθώς και τη λειτουργία του νου και του σώματος του ανθρώπου. Ένα κλασικό βιβλίο κινεζικής αλχημείας είναι το Ι-Τσινγκ (το Βιβλίο των Αλλαγών) το οποίο χρονολογείται περίπου το 2200 π.Χ.
Η βασική διαφορά μεταξύ δυτικής και ανατολικής αλχημιστής παράδοσης εντοπίζεται στο ότι η αναζήτηση της πνευματικής μεταστοιχείωσης στην αλχημεία της Δύσης στρέφεται στα εξωτερικά του αλχημιστή στοιχεία, ενώ στην ανατολική ο αλχημιστής στρέφεται προς τον εαυτό του προκειμένου να αναγνωρίσει και να κατανοήσει το βάθος της ύπαρξής του.
Η κινεζική αλχημεία έφτασε στη Δύση μέσα από τη μετάφραση του Ρίτσαρντ Βίλχελμ του αρχαίου κινεζικού κειμένου Το Μυστικό Του Χρυσού Λουλουδιού, ένα χειρόγραφο κείμενο το οποίο περιγράφει τη βασική πρακτική των βουδιστών και ταοϊστών ασκουμένων εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Ο Καρλ Γιουνγκ ο οποίος ασχολήθηκε σε βάθος με το ψυχο-πνευματικό υπόβαθρο της κινεζικής αλχημείας προλόγισε και σχολίασε την πρώτη αγγλική έκδοση, κάνοντάς το βιβλίο Το Μυστικό Του Χρυσού Λουλουδιού, και γενικότερα την κινεζική αλχημεία, ευρέως γνωστή στον δυτικό κόσμο.
Το Μυστικό Του Χρυσού Λουλουδιού είναι ένα βιβλίο το οποίο φέρνει στα χέρια μας ακριβώς αυτή την πρακτική και πνευματική αλχημιστική μεταστοιχείωση. Είναι ένας πρακτικός οδηγός μεταστοιχείωσης του ίδιου μας του εαυτού. Είναι η μετατροπή του γήινου σε ουράνιο, της ύλης σε πνεύμα. Το «μυστικό» μας δίνει τον τρόπο μέσα από τον οποίο μπορούμε να αλλάξουμε ριζικά τη ζωή μας και να την κάνουμε μια ζωή με ουσία και νόημα.
Κωνσταντίνος Αναστασόπουλος
(διαπιστευμένος θιβετανικός θεραπευτής, γιόγκι και συγγραφέας)
Κωνσταντίνος Αναστασόπουλος – Το Μυστικό του Χρυσού Λουλουδιού – Εκδόσεις Δαιδάλεος